over dat rookverbod
Naar aanleiding van het opiniestuk van pdw in De Morgen en de sigaret die ik gisteren onbewust opstak in een rookvrij café toch ook eens mijn gedacht ventileren …
Vooreerst : ik ben geen die-hard tegenstander van een rookverbod op café. Net zoals het rookverbod op restaurant is het een kwestie van gewoon worden, en na enige tijd te concluderen dat het eigenlijk allemaal wreed goed meevalt. Een rookverbod op café, het hoeft voor mij niet … maar ik lig er ook allesbehalve wakker van. So far the pleasing part for you non-smokers …
Ik stoor me echter aan twee zaken die dieper gaan dan een stom verbod :
Een overregulerende overheid die zich te veel bezig houdt met wat mensen niét mogen doen en de perceptie dat de roker anno 2011 blijkbaar de bron is van alle kwaad op aarde and beyond. De dagen van de “roker of niet, blijf hoffelijk” – sticker liggen definitief achter ons en hebben plaatsgemaakt voor een ware heksenjacht voor al diegenen die het zichzelf in het hoofd halen om af en toe een sigaret op te steken.
De kruisridders van de goede moraal menen dat ze daar recht toe hebben, met de steeds wederkerende argumenten die volgens mij geen steek houden. Of toch bijna niet.
1. De mythe van het passief roken
Enkele jaren geleden werd door “wetenschappelijk onderzoek” aangetoond dat passief roken toch een pak schadelijker zou zijn dan men tot dan had aangenomen. Hoeveel schadelijker, dat kon met niet precies vertellen, maar dat deed er ook niet echt toe. Elke niet-roker had plots een reden om met de vinger naar de roker te wijzen en hem verantwoordelijk te achten voor alle gezondheidsproblemen die hem in de verre toekomst ooit te wachten zouden staan. “Ik wil geen kanker krijgen omdat gij zit te roken hoor”.
Newsflash : Er zijn talloze andere kankerverwekkende situaties waar iédereen zich dagelijks (al dan niet vrijwillig) in begeeft, die véél hoger in de longkanker-veroorzakende-hiërarchie staan. Wat dacht u van het kampvuur op chirokamp? Of de gezellige BBQ die u dit weekend hield? Staat u volgende week weer elke dag een uurtje in de file?Ademen in een industrierijke of stedelijke omgeving is ook schadelijk voor uw heilige, zogezegd onaangetaste longen en wat passief meeroken in een café waar een degelijke afzuiginstallatie (en die was verplicht – gelieve uw frustraties richting cafébaas te richten in plaats van de roker, als dat niet zo was) daar aan toevoegt is wellicht verwaarloosbaar.
Dus ja, ik wil gerust aannemen dat passief roken niet bevorderlijk is voor de gezondheid. Maar als de kruisridders van het rookverbod enigszins consequent zouden zijn, dan heeft elke fietser die weigert een wagen aan te schaffen wat mij betreft ook het recht om een auto-verbod op te eisen. Of vegetariërs die voor een BBQ-verbod lobby’en. Of hippies die eisen dat alle fabrieken sluiten! Het klinkt belachelijk, en dat is het ook.
2. De Horeca zal er niet onder lijden, integendeel
Ik heb het nog niet veel cafébazen horen verkondigen, maar uiteraard zijn de anti-rook-moraalridders véél beter op de hoogte van wat er leeft achter de Vlaamse toog. Volgens hen zal het cafébezoek zelfs stijgen als er niet meer mag gerookt worden. Kunnen die Einsteins mij dan eens uitleggen hoe het komt dat de weinige cafés die vrijwillig reeds een rookverbod hadden ingevoerd, ofwel de deuren moeten sluiten, ofwel teruggekomen zijn op hun beslissing? Als cafés met rookverbod zo’n gigantisch succes zouden zijn, dan zouden ze als paddestoelen uit de grond moeten schieten en een algemeen rookverbod eigenlijk overbodig maken.
So far the smoking part. Maar het gaat verder dan dat. Het woord ‘samenleving’ is verouderd en voorbijgestreefd. Om te profiteren van de voordelen staan we allemaal op de eerste rij, maar zodra blijkt dat er een schaduwkant is (en die is er altijd!) wordt er met de bijbel van het individueel recht gezwaaid.
In hetzelfde lijstje : Kiekens die goedkoop bouwen rond Zaventem en vervolgens mekkeren over het lawaai van opstijgende vliegers, zuurpruimen die in de stad komen wonen en zagen over die rockclub die hen geluidsoverlast bezorgt en mensen die naar een concert gaan en nadien ijveren voor een onhaalbare decibellimiet omdat het (duh!) toch wel redelijk luid stond.
Moet de overheid dat nu écht allemaal regelen? Kunnen we echt niet op het gezond verstand van het individu rekenen om er rekening mee te houden dat dat goedkoop bouwen in de buurt van een nationale luchthaven ook lawaai met zich meebrengt, dat in de stad wonen wel eens zou kunnen betekenen dat er leven in de brouwerij is, dat de excitement van een goeie rockshow gepaard gaat met een luid volume (en dat je daar zélf voorzorgsmaatregelen kan voor nemen) en dat op café gaan een sociaal gebeuren is met verschillende mensen, waar ook af en toe een roker zal tussenzitten.
Binnen 50 jaar (als het nog zo lang duurt) hebben we ons allemaal afgesloten van alle sociaal contact, en zit iedereen op zaterdagavond zielig en alleen met een hoofdtelefoon voor zijn PC. De overheid zal een avondklok ingesteld hebben, en niémand zal nog last hebben van niémand.
Het zal echter zonder mij zijn, want ik ben uiteraard al lang gestorven aan longkanker tegen dan …
tomadde :: king for a day. fool for a lifetime. 